Die Hardloper

Ek gaan die komende Vrydag van `n goeie vriend afskeid neem. Gerhard se heengaan het my nogsteeds in skok omdat dit so onverwags was. Ek het so drie jaar gelede `n goeie vriendin ook so onverwags aan die dood afgestaan.

My twee goeie maats wat so skielik weg is herhinner my aan `n gedig wat ek baie lank terug op skool gelees het: Die Hardloper deur Ernst Van Heerden. Die gedig handel oor `n goeie, toegewyde geesdriftige langafstand atleet wat die baan vee met sy opponente. Die gedig het my geintereseer omdat ek self `n 800 meter atleet op skool was. Alhoewel ek die 800 geniet het moet ek darem ook noem dat die wedloop – soos die 1500 meter- een van die uitmergelendste wedlope in atletiek is. Jy moet natuurlik fiks wees, maar ook `n goeie balans tussen spoed en stamina het omdat die pas so vinnig is. In die gedig durf die hardloper elke wedloop met groot gees aan en gee sy beste. Hy word egter bewus in een van die wedlope van `n ‘ongesiene’, geheimsinnige opponent wat in sy nek blaas en kort op sy hakke is. Hy wen die resies maar is bewus daarvan dat die vreemde opponent hom in `n toekomstige wedloop gaan verby steek en wen.

In baie gevalle soos Gerhard se onverwagde heengaan, reflekteer mense altyd oor hoe kort die lewe is; “Die lewe is so kort, `n mens moet jou lewe en drome voluit lewe terwyl jy kan.” Uit `n Christelike oogpunt het die sienswyse my nog altyd `n bietjie gepla: Enige iets en alles in die Hemel is en gaan tog sekerlik beter wees as enige iets op `n bucket list soos bungee jump, valskerm spring, die wêreld toer, baie geld maak, ens. Volg jou drome, maar terselfde tyd lewe jou lewe reg- raad wat ek self nie aldag volg nie, maar ek probeer. Volg jou drome, maar koester eerder meer die tyd wat jy met familie kan spandeer. As hulle weg gaan, wees hardseer maar troos jouself dat dit net vir `n rukkie is tot weer siens.

Jy hoef nie meer te hardloop nie Gerhard, jy kan nou rus my vriend.

Die Hardloper – Ernst Van Heerden

Met wilde maar met suiwer hart

het hy die woeste wedren fel begin,

en elke myl met rappe voet getart,

hy sou die vlugste lopers nog oorwin.

Hy het geloop met stormdrang in sy bloed,

sy ademstoot ‘n hete windgejaag,

die see se branding in sy strenge moed,

toe hoor hy reeds die donker, bitter vraag:

Wie is hierdie ongesiene makker in die loop,

van wie die voet langs syne en die wind

van asem agter hom, van wie die hoop

dat nog ‘n bors die dun wit lint mag vind?

Die vreemde spanmaat het hy nie geken,

nooit hardloop hy weer sonder pyn of vrees;

hy weet al het hy nou die loop gewen,

die ander man sal eendag eerste wees.

Ter nagedagtenis van Gerhard De Jager ~ 1968 - 2013.