Die Terugkoms

2002

Petra. Petra wie 31 was, maar gelyk het asof sy 20 jaar oud is. Petra wie besluit het om van haar werk, wat `n skamele salaris aan haar besorg het, te bedank en voltyds te kom swot. Sy wou `n beter lewe vir haarself hê. Petra wie net net die mas kom opgekom in ons kursus. Petra wie toe op die einde Programmering gedop het. Maar daar was hoop, daar was `n hereksamen. “Ek gaan nie opdaag vir die hereksamen nie, ek gaan dit in elk geval nie slaag nie. Ek weet nie wat ek gedink het om weer te kom swot nie, ek is te oud hiervoor”. Totsiens Petra.

2003

Die kampus was `n miernes van aktiwiteite die eerste dag. `n Nuwe jaar, `n nuwe begin. Son gebrande lywe omhels mekaar en vertel opgewonde van hulle vakansie in Hermanus, op die plaas, in Thailand. Hare met highlights in, groen strepe, pers strepe. Nuwe tattoos word gewys. Die vakansie (soos enige vakansie) het `n bietjie rebelsheid uitgebring. Ek glimlag binne in myself, kollege is awesome. Ek draai om in my stoel en kyk van uit die tweede verdieping oor die parkeer area na die karre wat vastrek. Dit was `n buitengewone koue somers oggend. Die son was op, met mis wat dig en laag bo die grond hang. Die studente wat uit motors klim en deur voertuie beweeg lyk soos onheilspellende skaduwees wat deur die mis wandel.

My aandag word getrek en gevestig op `n spesifieke kar wat deur die hekke ry. Die drywer ry teen kruip spoed opsoek na parkering. Daar is `n spasie oop onder die gebou waarin ek is, die kar beweeg in en eien die parkeer plek. Dit kon my verbeelding wees, maar `n kol gaan oop in die dik mis en die son stralle kry die teer. Die drywer klim uit die kar. Nog `n onheilspellende skaduwee wat deur die mis beweeg. Die figuur tree in en eien die kol wat oop gegaan het tussen die dik mis, die kol wat opgehelder word deur die son. Petra kyk op, maak haar oë toe en glimlag. Daar staan sy in die son, mis aan weerskante wat lyk asof dit haar wil omhels. Die sonstrale soepel op haar vel. Welkom terug Petra, jy het dit toe gemaak.